۱۳۸۵/۴/۱

صد کلیشه با هم

دو کلیشه ما را به خنده می اندازد ولی صد کلیشه ما را تحت تاثیر قرار می دهد. به شکلی مبهم حس می کنیم که کلیشه ها با هم حرف می زنند و یک "تجدید دیدار" را جشن می گیرند. در اوج "درد و رنج" با "لذت" روبه رو می شویم و در اوج "پیش پا افتادگی" نشانه هایی از "اعجاب" را می بینیم.

نقد امبرتو اکو بر فیلم کازابلانکا، ترجمه ی علی افتخاری، مجله ی فیلم نگار شماره ی 46، تیرماه 1385
منبع اصلی: کتاب نشانه های زندگی در امریکا، مطالعاتی در زمینه ی فرهنگ عامه برای نویسندگان، نوشته ی سونیا ماسیک و جک سولومون (بوستن؛ بدفورد بوکز؛ 1994)

هیچ نظری موجود نیست: