من همه اش فکر می کردم که کتاب افسانه ی سیزیف یک رمان است؛ ولی نیست. کتابی ست درباره ی پوچی و خودکشی. ترجمه ای که من دارم خیلی بد است. ولی کتاب شروع خوبی دارد:
تنها یک مساله ی واقعا جدی وجود دارد و آن هم خودکشی ست. تشخیص اینکه زندگی ارزش دارد یا به زحمت زیستنش نمی ارزد، درواقع پاسخ صحیح است به مساله ی اساسی فلسفه. باقی چیزها: مثلا اینکه جهان دارای سه بُعد و عقل دارای نه یا دوازده مقوله است مسایل بعدی و دست دوم را تشکیل می دهند.
اینها بازی است؛ نخست باید پاسخ قبلی را داد. اگر چیزی که نیچه ادعا می کند، درست باشد: "یک فیلسوف برای اینکه قدر و منزلت داشته باشد، باید خود را نمونه ی مردم قرار دهد"، آنوقت اهمیت پاسخ آشکار می شود.
افسانه ی سیزیف (مقاله درباره ی پوچی)، آلبرکامو، ترجمه ی علی صدوقی و م – ع – سپانلو، نشر دنیای نو، چاپ اول، 1382
۱ نظر:
سلام
مطلب جالبی بود!
من درباره ی خود سیزیف یا سیزیفوس قبلا خونده بودم و میشه گفت که از افسانه های جالب و مورد علاقه ام هست. فلسفه ی اتفاقاتی که توی زندگی سیزیفوس میافته خیلی پیش تر از زمانشه!!!یه کتاب هست در مورد ریشه ی مکاتب فلسفی که ریشه ی اکثر این مکاتب رو در افسانه های قدیمی جستجو میکنه و اتفاقا ریشه ی خیلی از مکاتب رو توی داستان سیزیفوس و جبار پیدا میکنه! 1
ارسال یک نظر