مجتبي مينوي در معرفي کتاب خرنامه (ترجمه ي اعتماد السلطنه) مي گه که قسمت اول اين کتاب به خط نستعليق خوب نوشته شده و قسمت دومش به خط بسيار بد، از نوعي که مي گوييم خط زنانه يا عوامانه با اغلاط و سقطات بسيار.
نمي دانستم که خط زنان معروف بوده به زشتي، بدي و پرغلط بودن.
نمي دانستم که خط زنان معروف بوده به زشتي، بدي و پرغلط بودن.
۵ نظر:
نه قبول ندارم این احتمالا از اون بدبینیهای تاریخی به زنان ناشی میشه من بیشتر دیدم خط زنا از مال مردا بهتر بوده
علی جان، اون چیزی که تو دیدی مربوط به زنان معاصر و احتمالاً بیست سی سال اخیر می شه، اما این مطلب برمی گرده به بیش از صد سال پیش
اما خوشم اومد از جانبداری قابل تقدیرت از زنها
من فکر کنم اون زمان ها خانم ها یا سواد نداشتند یا اگر هم داشتند اکثرا (و البته نه همیشه) سواد کمی بوده.
به همین خاطر بعید نیست که صحبت مجتبی می نوی درست باشد.
من توی دور و بری های خودم خیلی از خانم ها رو دیدم که خطشون بهتر از آقایون بوده. درواقع خانم ها فکر کنم بطور متوسط خط بهتری الان دارند. البته مطمئن نیستم.
yadame too classaye khoshnevisi , tedade khanooma az aghayoon bishtar bood, vali bazam aghayoon khoshkhattaran ;)
البته درسته صد سال پیش درست بوده در واقع تئوری ضعیف نگه دار و تحقیر کن حاکم بوده اما جواد جان فکر کنم باید بین خوشنویسی به عنوان یک هنر و خوشخطی به عنوان یک مهارت فردی تفاوت قائل شد اگرچه الان میبینم که حرف مینوی هم بیشتر به خوشنویسی مربوط بوده و شاید نتیجه گیری ناصر منو به اشتباه انداخته
ارسال یک نظر