پارس می کنند

و از اين ادبيات جديد و گستره ي اعتراف و تحليلِ خود چنين استنباط مي شود که نوشتنِ اثري نبوغ آميز تقريبا هميشه کاري بسيار صعب و دشوار است. همه چيز با امکان بيرون آمدن اثر به صورت کامل و تمام عيار از ذهن نويسنده در تضاد است. به طور کلي، شرايط مادي عليه آن هستند. سگها پارس مي کنند؛ مردم مزاحم مي شوند؛ بايد دنبال کسب درآمد بود؛ سلامتي مختل مي شود. به علاوه، آنچه تمام اين مشکلات را تشديد و تحمل آنها را سخت تر مي کند، بي اعتنايي چشمگير دنياي پيرامون است. دنيا از مردم نمي خواهد شعر و رمان و تاريخ بنويسند؛ دنيا به اينها نياز ندارد. براي دنيا اهميتي ندارد که فلوبر کلمه ي مناسب را پيدا کند يا کارلايل بادقت و وسواس اين يا آن واقعيت را به اثبات برساند. و طبيعتا براي آنچه نمي خواهد بهايي نمي پردازد. پس نويسنده، کيتس، فلوبر، کارلايل، خصوصا در سالهاي خلاق جواني با همه گونه مزاحمت و دلسردي روبه رو مي شود و رنج مي کشد. از آن کتابهاي تحليلِ خود و اعتراف، نفريني، فرياد دردآلودي به گوش مي رسد. "شاعران بزرگ در فلاکت مي ميرند" – اين بار گراني است که شعر بر دوششان گذاشته. اگر چيزي، به رغم همه ي مشکلات نوشته شود، معجزه است و احتمالا هيچ کتابي کامل و بدون نقص، آنگونه که در ذهن نويسنده بوده، به وجود نمي آيد.

اتاقي از آنِ خود، ويرجينيا وولف، ترجمه ي صفورا نوربخش، ويرايش مژده دقيقي، انتشارات نيلوفر، چاپ دوم، بهار 1384