The New Yorker

اگه یه سری بزنین به سایت مجله ي نیویورکر می بینید که این مجله بخش های زیادی داره؛ بخش هایی با عناوین The Talk of The Town ، The Critics ، Shouts & Murmurs ، Tact و Fiction که همونطور که از اسمش هم برمی یاد درباره ی داستان کوتاهه. خیلی از نویسنده های بزرگ امریکایی با چاپ آثارشون توی این مجله به جامعه ي ادبی امریکا و دنیا معرفی شدند؛ نویسنده هایی مثل سالینجر، جان آپدایک، ریموند کارور، دونالد بارتلمی و آلیس مونرو (این یکی را 100% مطمئن نیستم) و خیلی های دیگر که اسمشان برای من چندان آشنا نیست.
فکر کنم چیزهایی که گفتم دلیل کافی ای باشد برای اینکه مطلب پایین را ترجمه کنم. منبع این مطلب درواقع مدخل نیویورکر در ویکی پدیا است. امیدوارم بتوانم بعدا مطالب بهتری پیدا کنم. راستی اکثر اسم ها و خیلی از کلمات دیگه توی ویکی پدیا لینک دارن؛ اگه دوست داشتین به اصل مطلب مراجعه کنید.
راستی سایت باارزش یکی از کاریکاتوریست های این مجله به اسم Sam Cobean را هم اینجا می توانید ببینید.

اولین طرح جلد مجله ي نیویورکر که هر ساله در سالروز تولد مجله دوباره چاپ می شود. این عکس متعلق به جلد تجدید چاپ شده در سال 2004 است.

نیویورکر یا The New Yorker یک مجله ی هفتگی امریکایی است که از 21 فوریه ی 1925 منتشر شده و به خاطر رواج دادن داستان های کوتاهِ تقریبا بدون پلاتش به عنوان یک قالب ادبی در زبان انگلیسی در اوسط قرن بیستم معروف شده است. علت دیگر شهرت این مجله به خاطر سبک روزنامه نگاری - گزارش هیروشیما از John Hersey به عنوان یک نمونه ي کامل- و نیز نقدهای ادبی و مقاله هایش و بویژه نوشته های موسوم به "Talk of the Town" بود. کاریکاتورها و طراحی های طنزآمیز آن نیز معروفند. آثار منتشر شده در این مجله معروفند به اینکه دارای قالب پریشانی هستند که توجه زیادی به شخصیت ها مبذول می کند. مجله ي نیویورکر به خاطر کیفیت و شهرتش خارج از نیویورک نیز خوانندگان زیادی یافته است. این مجله به اینکه سالها دوام آورده و همواره دارای کیفیتی جهانی بوده (با شعار " Not for the little old lady from Dubuque") به خود می بالد.
مجله توسط Harold Ross (ویراستار از 1925 تا 1951) تاسیس شده که خواستار مجله ي فکاهی سطح بالایی بود، بالاتر از مجلات طنز سبک آن زمان؛ مجلاتی همچون Life یا Judge که خود در آن کار کرده بود. راس با همکاری Raoul Fleishmann شرکت F-R Publishing Company را تاسیس کرده و اولین دفتر مجله اش را در خیابان 25 West Forty-fifth شهر منهتن دایر کرد. راس تا زمان مرگش به سال 1951 ویراستار مجله اش باقی ماند.
سیاست مجله کاملا لیبرال بود، اگرچه این سیاست بیشتر در سرمقاله ها مجال بروز می یافت و بخش روزنامه نگاری آن کمتر بر مبنای سیاست بنا نهاده شده بود و نوشته های محافظه کارانه ای هم در آن چاپ می شد. این سیاست یکی به نعل یکی به میخ تا انتخابات ریاست جمهوری سال 2004 ادامه داشت تا اینکه از طرف Philip Gourevitch و دیگر اعضایش که حمایت شدیدی که از سناتور John Kerry به عمل آوردند، تغییر یافت. درواقع در روز اول نوامبر سال 2004 مجله استراتژی هشتاد ساله ی مجله با سرمقاله ی بدون امضایی که به جانبداری عیان از Kerry می پرداخت، شکسته شد.
نیویورکر به خاطر کاریکاتورهایش نیز مشهور شده بود که به بورژوایی، سوررئال و اغلب مرموز بودن معروف بودند. یکی از مشترکات این کاریکاتورها مضمون اصلی یا اوج (اوج را به جای puchline گرفته ام) غیر منطقی ای بود که باعث می شد سهل الوصول نباشند (این کلیشه اولین بار در طرح های sitcom Seinfeld مشاهده شد). با اینحال کاریکاتورها محبوب و عامه پسند باقی ماندند که نشانگر وجود تعداد قابل توجهی خواننده بود که آنها را خنده دار و بامزه می یافتند. البته کاریکاتورهای اخیر نیویورکر که توسط Roz Chast ترسیم می شود و از نگاه طنز در آنها بیشتر بهره برده شده، برای تعداد بیشتری از خوانندگان قابل فهم تر است.
اولین طرح جلد مجله، یک اشرافی شیک پوش را در حال نگاه به یک پروانه با عینکی تک چشمی نشان می دهد و توسط Rea Irvin ترسیم شده بود؛ همین فرد بود که فونت مورد استفاده ي مجله برای عنوان و تیترها را نیز طراحی کرد. این شخصیت روی جلد که برای مجله خوش اقبالی به همراه داشت، از طرف Corey Ford به اسم "Eustace Tilley" نامیده شد.
یکی از ویژگی های غیرمعمول مجله همانا حروف چینی آن بود که در استفاده از دو نقطه ي بالای حروف (diaeresis) در کلماتی که در آن واکه ای تکرار می شد - مانند reëlected و coöperate - و هر یک از دو واکه صدای جداگانه ای داشت، خود را نشان می داد. همچنین مجله نام قطعات موسیقی یا نام کتاب ها را برخلاف معمول ایتالیک نمی نوشت و به جایش آنها را داخا علامت نقل قول قرار می داد. در نوشته های مجله اغلب وقتی یک کلمه یا عبارت داخل علامت های نقل قول (quotation marks)، در انتهای عبارتی قرار می گرفت که به نقطه-ویرگول (semicolon یا همان علامت ؛) ختم می شد، علامت نقطه-ویرگول قبل از علامت نقل قولِ پایان دهنده به عبارت قرار می گیرد. البته هم اکنون مجله از سبک علایم نگارشی معمول امریکایی استفاده کرده و علامت نقطه-ویرگول را بعد از علامت نقل قول قرار می دهد.


نمونه ی استفاده از نقطه-ویرگول از نوشته ای متعلق به 27 اکتبر 1980. در سطر سوم، علامت نقطه ویرگولِ بعد از کلمه ي "cormorants" قبل از علامت نقل قول پایان دهنده آورده شده است.

ویراستار مجله اینک David Remnick است. ویراستاران قبلی نیز علاوه بر راس (موسس مجله) عبارتند از William Shawn (1951 تا 1987)، Robert Gottlieb (1987 تا 1992) و Tina Brown (1992 تا 1998). مجله در سال 1985 توسط انتشارات Advance Publications که موسسه ای رسانه ای متعلق به S.I. Newhouse است، خریداری شد.