یکی از آخرین جلسه های ادبی که زمستون پارسال با بچه ها برگزار کردیم، توی پارک لاله بود. من یه داستان برده بودم که چند روز پیش تایپش کردم. اینجوری شروع می شه:
پنج دقیقه بیشتر طول نمی کشد!
سال 65 بود يا 66 و من يازده ساله بودم يا دوازده ساله. مطمئنم چون جلد يکي از کتاب هايي را که با خود برده بودم دقيقا به ياد مي آورم؛ کتاب فارسي 1365. کتاب ها را نمي خواستم بخوانم. مادر خيلي اصرار کرده بود که يکي از ما بچه ها همراهش برويم. من بهانه آورده بودم که درس دارم و او گفته بود که کتابت را هم با خود بياور و من از لج مادرم سه چهار تا کتاب با خودم برداشتم. در خانه ي ما کسي رغبت زيادي به رفتن به خانه ي دايي ام را نداشت، نه پدرم و نه ما بچه ها. البته من بيشتر اداي برادرهاي بزرگم را در مي آوردم ولي هر چه که بود، بعد از آن روز، تنها جذابيت خانه ي دايي، ميدان تير کنار خانه يشان، ديگر از چشمم افتاد.
ادامه ي داستان
۶ نظر:
سلام
مرسی از کامنت و ابراز نظر!
من دارم فعلاً وبلاگ شما رو مطالعه می کنم
شما نويسنده اي؟
سلام
ممنون از وقتی که روی وبلاگ من می گذاری.
من خواندن داستان (بویژه داستان کوتاه) رو دوست دارم. خودم هم داستان کوتاه می نویسم. تا حالا هیچ حا به جز اینترنت هم منتشرشون نکردم. یعنی هنوز نویسنده به اون معنایی که مشا مد نظرتون هست نشدم ولی می شم. این رو مطمئنم.
راستی نظرتون درباره ی چیزی که توی کامنت گذاشتم چی بود؟
ناصر
سلام
کامنتی که در مورد ... گذاشتيد رو ميگيد؟
ببخشيد من يه کمی ...ام
اصولاً آدم بايد حتما بنويسه يا بخونه،خيلی خوبه،موفّق باشيد!
نويسنده همينه ديگه،عاليه،به پيش!
با خواندن اين که عرفا اين همه وقت بقيه و حتا خودشون رو علّاف ميکردند و در نهايت ميگويند که
آنچه که هست نا گفتنيست،ياد سخنی از برادرم افتادم،بهم گفت،
آدم بی کار و شکم گرسنه==>عارف
آدم بی کار و شکم سير==>فيلسوف
از آنها که گفتيد هيچ چيز تقريباً به ياد ندارم،اما تصورش خوب خالی از لطف نبود،اين هم که به جای
اون همه آدم ... بذاری برای مطلب طنز فکر خوبی بايد باشه.
Naser jan salam
Man har chi talash mikonam linke un dastane ghablito"5 daghighe..." ro nemitoonam baz konam.be hamin dalil ta hala movafagh nashodam bekhoonamesh.
vali hatman in karo mikonam.goftam ke fekr nakoni....
fadaye to
ارسال یک نظر