۱۳۸۵/۶/۹

نمونه ی سخن زنانه از هفت پيکر نظامی گنجوی

حکيم جمال الدين ابو محمد الياس ابن يوسف نظامي به احتمال قوي در سال 530 هجري قمري در گنجه زاده شده و در 619 در همان شهر بدرود حيات گفت. منظومه هاي او عبارتند از مخزن الاسرار، خسرو و شيرين، ليلي و مجنون، بهرامنامه يا هفت پيکر يا هفت گنبد و اسکندر نامه. استاد گنجوي به سال 593 سرودن هفت پيکر را به پايان برد. درباب اين کتاب گفتني بسيار گفته اند و در بسياری انجمن ها سخن سنجان آن را بر صدر نشانده اند و البته بسياري ديگر بايد بدان گفته ها افزود تا قدرش بيش از پيش مشخص گردد. سخن راقم اين سطور اما در باب هفت پيکر نيست بلکه پيرامون ايده اي نه چندان نو است که مي توان تحت عنوان "غيبت سخن و لحن زنانه در ادبيات کلاسيک ايران" از آن ياد کرد؛
ادامه

۱ نظر:

علی فتح‌اللهی گفت...

اول ممنون که مطلب خیلی قشنگی گذاشتی دوم اینکه راجع به هفت پیکر یه خاطره دارم که ایشالا اگه عمری بود و دیدمت یادم بنداز واست تعریف کنم سوم اینکه به نظر من یه احتمالم اینه که ترکیبی از هر دو دلیل رو در نظر داشته باشیم و شخصا فکر کنم دلیلش بیشتر از این جنس باشه