خانم ویونا اکبری

مریم امشب می گفت که یکی از همکاران زنش که تازه حامله شده امروز سر کار برایش تعریف می کرده که با همسرش تصمیم گرفته اند که اسم بچه یشان را - که از حالا می دانند دختر است - بگذارند ویونا یا ویانا. گفته که اولین سوالی که هر کسی بعد از شنیدن این تصمیم از آنها می پرسد این است که ویونا یعنی چی؟ و آنها می گویند ویونا یعنی عروس. شوهرخواهرش بعد از اینکه از تصمیم آنها باخبر شده مدام سعی می کند اسم این دختر را در حالات مختلف صدا بزند و ببیند که چه شکلی ست؟ آیا خوش آهنگ است یا نه؟ آیا به دل می نشیند یا نه؟ آیا به اندازه ی کافی روان است یا نه؟ درواقع کاری که این شوهرخواهر عزیز می کند این است که دیالوگ پایین را با لحن های معمولی، سرد و خشک، به نجوا، باعجله، هیجان زده، بی حوصله یا عصبانی جلوی پدر و مادر ویونا بین گوینده ی فرضی و ویونا تکرار می کند؛ دیالوگ از این قرار است:

- خانم ویونا اکبری!
- بله!
- شما رفوزه شدید!

ما که از امشب به شوهرخواهر محترم پیوسته ایم و همینجوری داریم می خندیم.