از زمانی که فیدل کاسترو به علت بیماری و به ناچار از قدرت کناره گرفته و برادرش، رائول، جانشینش شده، پاره ای اصلاحات در قوانین کوبا انجام گرفته. از جمله ی این تغییرات آزاد شدن فروش کامپیوتر شخصی بوده و نیز آزادی داشتن تلفن همراه. البته ظاهرا هنوز دستورالعمل های دست وپاگیری وجود دارد. برایم جالب است که می بینم اصلاحات سیاسی با آزادی استفاده از یک سری ابزار تکنولوژیک آغاز می شود. الان برای ما این موضوع کاملا بامعنا و حتا عادی جلوه می کند: کامپیوتر (و اینترنت) و موبایل یعنی ارتباط صوتی، متنی و تصویری مردم با هم. ولی شاید قضیه چندان هم عادی و پیش پا افتاده نباشد. فعلا بحث بر سر این نیست که ارتباط مردم با هم چه ضرری برای حکومت کاسترو داشته. چرا تلفن ثابت و تلویزیون (و لابد ماهواره) همین نقش ارتباط دهنده را نمی توانند ایفا کنند؟ امکانات! اما آیا تفاوت چندان زیاد است که استفاده از تلقن ثابت و تلویزیون (آن هم بغل گوش ایالات متحده) در دوران قبل از اصلاحات هیچ مانعی نداشته باشد (و چه بسا دولت کوبا گسترش آنها را جزو افتخارات خود قلمداد کند) ولی آزاد شدن موبایل و کامپیوتر نشانه های پایان استبداد در کوبا باشد؟
۱ نظر:
اونطوری که دوستای ما که کوبا رو دیدن تعریف میکنن به نظر میاد واقعاً اونقدر مهم هست اما میپذیرم که درکش برای ما یه کم سخته
ارسال یک نظر