شرق امروز و مطلبی درباره ی رضا قاسمی

بخش هنری شرق امروز چند مطلب جالب دارد: یکی مطلبیه از مهدی یزدانی خرم با عنوان "سبکی تحمل ناپذیر هستی" -عنوان رمانی از میلان کوندرا- درباره ی گرایش های تجربه گرایی در داستان نویسی دهه ی هفتاد (اینجا) و دیگری مطلبی درباره ی فیلم ماتریکس و به قول تیترش فلسفه و گمانه زنی های متافیزیکی (این یکی هم اینجا). فیلم ماتریکس رو خیلی دوست دارم. وقتی کتاب جالب "پست مدرنیته و پست مدرنیسم" - ترجمه و تالیف حسینعلی نوذری - رو می خوندم، هزاران بار به اسم فیلم Blade Runner (که در ایران به اسم بی مزه ی کارآگاه باهوش معروف شده) ساخته ی ریدلی اسکات بر اساس رمانی از فیلیپ ک. دیک و با بازی هریسون فورد به عنوان سمبل یک اثر سینمایی پست مدرن برمی خوردم. به همین خاطر به شدت دنبال این فیلم بودم که پیداش کنم و ببینم ولی وقتی دیدمش اصلا ازش خوشم نیومد؛ اما فکر کنم حالا دیگه می شه فیلم ماتریکس رو به عنوان سمبل تمام عیار یک فیلم پست مدرن و البته زیبا و جذاب معرفی کرد. راستی نویسنده ی مطلب شرق درباره ی این فیلم خودش یه فیلسوفه به اسم بوریس گرویس. شرق امروز، بخش اول مصاحبه ی جالب مجتبی پورمحسن با رضا قاسمی رو هم چاپ کرده با عنوان "خوابگردها"؛ یکی دو سال پیش وقتی که دوستم پیرنیا رئیس کانون موسیقی دانشگاه بهشتی بود و می خواست نشریه ای برای کانونشون دربیاره، از من هم خواست که مطلبی بنویسم. من هم مطلبی نوشتم که اون موقع مانده بودم اسمش رو چی بذارم. اون نوشته رو پیداش کردم و زیر براتون می ذارم که اگر دوست داشته باشید بخونید؛ منبع اصلی این مطلب از یکی دو کتاب قاسمی، سایتش و نوشته های وبلاگ خودشه
البته نوشته ی اصلی شکیلتره ولی خودتون که بهتر می دونید چقدر قالب بندی یه مطلب توی ادیتور بلاگر سخته!

رضا قاسمی کیست؟
شايد نام بردن از هنرمنداني که در چند زمينه ي هنري طبع شان را آزموده اند، کار چندان مشکلي نباشد: سهراب سپهري هم نقاشي مي کرد و هم شعر مي سرود؛ کيارستمي هم فيلم مي سازد، هم عکاسي مي کند و هم شعر مي گويد؛ جواد مجابي هم داستان مي نويسد و هم نقاشي مي کند؛ پرويز کلانتري هم نقاشي مي کند و هم داستان مي نويسد و جز اينها. اما يافتن افرادي که در بيش از يک زمينه ي هنري فعاليت کرده باشند و در همه ي اين زمينه ها نيز به موفقيت هاي چشم گيري رسيده باشند واقعاً کمياب اند. قبول کنيد که با امثال استاد شجريان و شهرام ناظري اجرايِ موسيقي داشتن، نوشتن هشت نمايشنامه، کارگرداني و اجراي اغلب آنها در مهم ترين سالن هاي تئاتر پايتخت و در نهايت نوشتن رماني که امسال مورد تحسين چندين جشنواره ي ادبي غير دولتي قرار گرفته و در نهايت جايزه ي اول بنياد گلشيري را از آن خود کند، کار هر کسي نيست...
ادامه ی مطلب