گل شیدای من

مدتی ست که گلی برده ام سر کار و گذاشته ام روی میز کنار. اسم  انگلیسی اش Chlorophytum (از ریشه ی chloros به معنی سبز و phuton به معنی گیاه) یا Spider Plant است و در اصل بومی نواحی استوایی و زیراستوایی افریقا و آسیاست؛ اسم ترکی اش آشار داشار است (به فارسی یعنی بالارونده و سرریزشونده) که خیلی بهش می آید و اسم فارسی اش هم برگ گندمی ست. اما خودم اسمش را گذاشته ام شیدا؛ از بس برگهایش نامنظم و پخش و پلا هستند مثل موهای سر خودم. هروقت نگاهم بهش می افته بی اختیار دستم می ره طرف موهای سرم.

دو روز یکبار باید از آب لبریزش کنم. درواقع باید موقع رشد آب زیاد بخورد و غیر از آن آب کمی می خواهد. بهتر است که در نور باشد ولی نه در معرض نور مستقیم. اما در کل شرایط خاص و ویژه ای لازم ندارد نگهداری اش. بچه که بودم از این گل زیاد توی خانه یمان پیدا می شد. اغلب بزرگ بودند با ساقه هایی دراز که انتهایشان به توپی پر از برگ های کوچک و گلهای سفید ریز منتهی می شد. این یکی که من دارم هنوز خیلی کوچک است ولی از وقتی که گلدانش را عوض کرده ایم، جانی گرفته و مدام برگ های خوشگل از وسطش می زند بیرون. وسوسه شده ام روی هرکدام از برگ های تازه اش اسم جداگانه ای بگذارم.

امروز دیدم که پشه زده؛ امروز ده، دوازده تایشان را کشتم ولی اینجوری نمی شود؛ باید از مریمی سم حشره کش مخصوص گل بگیرم و ببرم بریزم پایش.

 

شناسنامه ی این گونه ی گیاهی را اینجا در ویکی پدیای عزیز و اینجا در سایت FloriData می توانید ببینید.