بوی عرق تن، بوی ناخوشی های قدیمی، بوی دهان، بوی پا، بوی تند شاش، بوی روغن خراب شده، حصیر پوسیده، خاگینه ی سوخته، بوی پیازداغ، بوی جوشانده، بوی پنیرک و مامازی بچه، بوی اطاق پسری که تازه
تکلیف شده ...
این تعبیر آخری را فروغ هم در یکی از شعرهایش استفاده کرده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر