اخیرا روزنامه ی شرق ویژه نامه ای با نام 
منتشر کرد. سرمقاله اش نوشته ی خود قوچانی بود (فقر فردیت) و در آن – طبق المعمول نوشته های قوچانی – خبر از آغاز دوره ای جدید در حوزه ی سیاست و اجتماع ایران می داد؛ خبر از پایان پروژه ی دموکراسی و آغاز دوره ی فردیت (بخوانید لیبرالیسم). اخیرا گنجی هم طی مقاله ای به گریز اصلاح طلبان ایران از عنوان لیبرالیسم پرداخته بود که می توانید اینجا بخوانیدش. در این ویژه نامه ی شرق حامد یوسفی مصاحبه ای کرده با داریوش شایگان؛ به خواندنش می ارزد (اینجا)؛ در جایی از مصاحبه شایگان می گوید:
"بگذاريد چند كلمه اى درباره نسبيت فرهنگى بگويم. اين فكر جذاب از بسيارى جنبه ها در حكم شمشيرى دودم است: از سويى بخشنده و سيراب كننده است زيرا افق هاى جديدى براى پذيرش انديشه ی ديگرى در تمام ويژگى ها مى گشايد؛ اما از سوى ديگر خود مانعى به شمار مى رود زيرا به هرگونه لغزشى، به انقباض، به خودمحورى انزواجويانه امكان مى دهد و اينها در درازمدت به چيزى مى انجامد كه «هارولد بلوم» آمريكايى آن را «مكتب كينه توزى» مى خواند."
۵ نظر:
سلام
مهدی بهار تموم شد
ازخواب بیدار نمیشی؟
امیدوارم این تحلیل درست از آب دربیاد
پریسا جان
من بیدارم تو چی؟
من مطلب میذارم کسی نمی بینه. راستی عکسهام رو دیدی؟
راستی خیلی وفت بود که به عکسها سر نزده بودم.راست میگی حتما بیدار ی که اینقدر عکس جدید گذاشتی مثل اینکه خود من خوابم
ولی مطلب نمیذاری
ارسال یک نظر